EYLÜLVakti içinde Yerini yadırgamış Bir ay gibiydin sen. Ne şubat gibi katıydın Ne de haziran kadar yakıcı Ondandı bu kararsız hallerin İnsana da benzerdin biraz... Gülsen mi? Ağlasan mı? Hiç bilemezdin. Güneşinle sevinç dolsa içimize Yağmurunla hüzünleniverirdik hemen. Özlediğimiz biri gibiydin, Yağmurdan sonra Toprağın hep o, kokardı. Önce buluta sarar, kurulardın Bağlardın güneşi kendine, Kuşağı ile göğün. Haylazlık edip Ay’ın ardına kaçmasın diye telaşlanırdın. İşte onun içindir ki; Gülerken, Yanağında beliren gamzenin çukurunda Gözyaşı biriktiren kızlara ‘Eylül’ Biz bir tek senin adını verebildik. Hasan Ulaş |