HİÇBİR ZAMAN
Zamanı tüketmedim hiçbir zaman,
Yarınları dünlere uğurlamadım. O incecik çizgiyi, Hayat denilen pamuk ipliğini; Hiçbir zaman koparmaya çalışmadım. Bir kabuğum vardı kırılmasından korktuğum, Kabuğuma saklanıp, O’na sığındım. Avuçlarıma biriktirdiğim gözyaşlarını içerken, İçim yanıyor, Susuyordum. Susamak ne feci birşeymiş, Bunu anladım. Hiçbir zaman aynadaki yüzümü, Gömmedim gözlerime. Dikenlerden yaralanmadım yaşam boyunca. Mutluluklarımda acı verdi bana... İçimde küçük bir çocuk çığlığı oldu hep. Çekildim kabuğuma, Haykıramadım hiçbir zaman. Lakinler..fakatlar..dolandı dilime, Ama kelimelere dökemedim hiçbir zaman. Güneşli bir günde, sere serpe yürürken, Yağmurlu günlerin geleceğini düşünmedim hiç... Maskemi çözüp attım sonunda. Mutluluk rolü oynamak, Baştan başa zaten hata.... |