Anneme Mektup
Çok yalnızım anne
Yoksunum Seni özlüyorum İçim acıyor Kirpiklerim ıslanıyor da Yüreğim serinlemiyor anne Bak anne avuçlarım buz gibi Sıcaklığına muhtacım Saçlarımda ellerine muhtacım anne Sen gideli kaç mevsim eskittim Sen gideli kaç anneler günü geçti Sen gideli senelerin adı yok Sen gideli büyüyemedim Aklıma her düştüğünde Hep gittiğin yaştayım anne Yokluğun yakıyor yüreğimi Babamı da yolcu ettik yanına Karşıladın mı? Sordun mu bizi? Gözün arkada kalmasın anne Küçüklerin büyüdü Sıcak yuvalarında hepside Şimdi el ayak çekilmiş hayatımdan Öyleyse neden mutsuzum anne? Hiçbir sevgi seninki gibi değil Çok yalnızım anne çok Beni dinleyen hiç kimse yok Yüreğimde misafir ettiğim Bilmem kaçıncı sevginin ayak izleri Anlamadı hiçbiri beni senin gibi Giderken bıraktığın boşluk Ben kapatmaya çalıştıkça Büyüyor anne Ne eş, ne çocuk, ne iş Sensizliğe ilaç olamadı anne Toprak kokulum Ceylan bakışlım Türkü yazgılım Şeytana uysam Bir namlunun ucu kadar Yakınım sana Ama boynumu büken nedenlerim… Ben de senin gibi anneyim, anne Beni bekle anne, beni bekle Son noktadan sonra geleceğim elbette. 10.12.2007/ İZMİR Sümbül İLYAS |
çok güzeldi sayfanızda şiir
aramıza hoşgeldiniz
Sevgi saygı ve hürmetle