SEN YOKKEN
Kalbim anlamaz hiç bir sözü
Ruhum susmuş artık herkese Ne söz, sözü anlıyor dilimde Nede insan insanı anlayabiliyor. Gözümün gördüğü renklerim Ne beyaz,ne siyah,nede pembe Hepsi de karışmış birbirine Sanki beni içten fet edercesine. Acıları harmanlayıp kalbimde Kana kana içtim her günümde Sen uzak şehirlerin kentinde Ben ise boz bulanık şehirlerde. Yolları karış karış gezerken Kalbimden seni terkederken Korkmadan söyledim herşeyi En çaresiz kaldığım gecelerde. Büyük sevgimizi haykırırken Her geçen güne, sen yoktun Ben ise yaşadığım her anımda Seni düşünüyordum saatlerce. Ufuk GÜNEY |