KUCAK KUCAĞA ÖLDÜLER
İçimde kucak kucağa öldüler
Mini mini bebekler... Onlar ki hiç doğmayacaklardı. Aklımın çok gerisinde bir yerde, Masum gelincikler gibi titreşerek dokunacaklardı Göğsümdeki yaralı tellere... Belki senin aklından geçeceklerdi Neden diye... Belki hiç düşünmeyecektin. Küçücük ellerinde saçlarımdan bir kaç tel, Susacaklardı her daim Sonsuzluğun insafsız penceresinde. Bir gece kapatıp gözlerimi, Ağlar mıyım bilmiyorum Bu gözlerine gün değmemiş bebekler için, Özler miyim, Bilmiyorum. Ama yalan söyledim istemem derken. Yalan söyledim güle güle derken. Ve bir akşam üstü içimde kucak kucağa öldüler, Gözleri hiç gün görmemiş, Mini mini bebekler... |
kaderleri miydi,
biz mi kader dedik onlara,
doğmalıydılar.
tebrikler,
güzeldi şiir,
hüzünlendirdi,
sevgiler..