32
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
2358
Okunma
Kalbim pas, karardı, görünmez, istir,
Işıyan lambaydım, zindana döndüm.
Ve köhne gönlüm ki; kir duman sistir,
Her günah üfürdü, amelsiz söndüm.
Ey nefsim; mâsiva, ne çirkin huymuş,
Gıybete meyletme, kalp kırma sakın.
Kul hakkı gasp eden, şeytana uymuş,
Kibirden gel vaz geç, zühd vera takın.
Her günüm mâsiyet, gönlüm isyanla,
Gafletten tövbeye, mecalim kalmaz.
Daha dün defnettik, bir genç nisyanla,
Gözlerim görmüş de, hiç ibret almaz.
Bir gün de dostlarım, kefenler beni,
Taşlaşmış kalbime, ne söylesem az.
Sarmalar topraklar, yer nazik teni,
Gittiğim o yerde, kimse çekmez naz.
Ölüm bir tablodur, tuval de, beden,
Hüzünden bir terkip, renklerin tonu.
Kaderin döngüsü, doğmaktır neden,
Her resim; bir ömrün, hazince sonu.
karakalem çalışması bana aittir
5.0
100% (31)