yıkılır giderim buralardan
son kadehimde yarım kalan yudumumu bırakarak
gülü içime dolan bir dikene sarılırım sıkıca
ve yalnızlığımda kaybolur akşamın alacakaranlığı

sen çılgınca bir akarsuydun içimde çağlayan
ama hep ters yöne akan kargın bir akarsu

silinmiş bir renk miydi düşlerim alev rengim yok olmuş
yüreğim hangi yana uçsa yorgunluğunda kalır dünyanın
uzattık bu geçmişi, biliyorum daha da uzayacak
çoğalacak yitik günlerimizle birlikte yalnızlığımız

güzel bir türkünün ezgisiydin kulaklarımda
ama şimdi yanık bozlaklarla çoğalırsın içimde

keşke sana bir selam yollayabilseydim gömleğimin sol cebinden
sönmüş bir volkanın tozundaki yüreğimi görürdün belki
oysa ışığı da kayboluyor gittikçe gözlerimin
ötesine düşüyorum bu koca ve inatçı boşluğun

güzel bir anı mısın şimdi sen
gittikçe hasrete dönüşen

Özer ERGÜL
21 Mart.13- Kartal