Elif’in Hasan ’ı

...

seninle yürüyebilirim başka şansım yok
elleri kana bulaşmış bir dünyada bütün ağlarımı dağıtıp
özgür çocuklar doğurabilmek için sana sevgili

terkedilenleri emzirerek usulca

içimdeki ateşle özgünleştiriyorum kendimi
aşiretine tabi olan düşsel gerçeğini kabulle

evet özgürleştiriyorum
elleri
ayakları ve duvaklarıyla
kızaran ağızları ve sırnaşık tufalarıyla
kocasının koynundan
sıcağından sofralarının kaçıp sana koşan kadınları
sakalınla oynayan çocukları
ve serçe parmağının meydan okuyan sürükleyişini
önüme katarak
seviyorum seni
sana bakışını bütün güzellerin
ve şiirin yalnızca kürdistanlı olma gerçekliğini

ayırd edilemezliğini aşıkların artık seviyorum
savuruyorum çünkü
toprağın diplerine doğru ilerleyen tohumu
çıplak sözcüklerini bükümsüz dilimizin

ıslak dudaklarındaki gizemi kaldır adamım
belki de benimle örtebilirsin aşık kadınlarca daraltılmış omuzlarını





...