2
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
692
Okunma
Zamanı yiyip bitirdi karanlık.
Gece yoktu.
Güneş çoktan kömürleşmiş ve yeryüzü yapışkan bir karanlıkla örtülmüştü.
Yabanıl sesler geliyordu derinlerden...
... ve karanlığı ince bir bıçak gibi yırtıyordu.
Sesim yoktu.
Karanlığın karnında yitirdim sesimi.
Kör bir kuyuda unutulan Yusuf’tum belki..
Cevap Yaz