beyza düşlerimen kuytu köşelerde gölgem olur hayal ümit; kapanmamış bir parantez gibi sonsuz mısralar ard arda yürüyen sessiz sayha kimine göre sarhoş,kimine göre berduş medet umar çaresizce gönül ellerini açıp bir baksan semaya bir tebessüm yeter sürgün yüreğime ruhum müebbet hapsinde sensiz şizofren bedenim yorgun kelepçe vuslat hangi şehrin sessizliğinde kim bilir içimde kopan fırtınalar artık lal olmuş siyaha bürünmüş beyza düşlerim namazgah’a derin bir yürüyüş bekler kesilir bir nefeste bedenim |