minareden at beni, in aşağı tut beni...

dili börtlek, kafeste bir kuşum
kimse görmez ben dikenli tele umut sererim
ey aklım boşluğa kaçma
kuşkulanır durur kuşkonucular
aman, sen buna hiç şaşma

uç uç kuşuydum aklımla
içim de bir bembeyaz kardanadam
yüzgünlerim de vardı, kuşkularım da, yüreciğim de
ama yani yine de
kimseye anlatmadığım

siz kazandınız kafesçibaşı
deniz nedir bilmeden martıladınız
siz kazandınız yani
sonuçta da hep siz kazanacaktınız
samanlarla yüklü kamyonu
kuşu tabii ki samanla beslediniz

yuyucular tutmalı bence bu bedene
saçlarını başlarını yolamayan
cinsinden
sonuçta ağıt değildir bu biline
uyku insana dalar bilinen

yalnızlığımı yüzüme vuran iskele
horozlar olmasa gün doğmaz mıydı
peki o zaman söyle
gün doğmadan köpekler niye havlar

biraz iyimserlik diyorum
sövgücüyüm ben alman polisine kızdım
yalnızlığımı yüzüme vurmayın diye
ikaz da ettim
ama anlamadığım
cigaramı niye ters yaktım

yalnızlığımı karamsarlığımla öldürüyorum
birazcık uyanmadan sabaha
dalmadan daha güneşe batıyor
ve köpekler hala niye
arkamdan havlıyor

çay içmeli sabaha
güvenilir elden şöyle demlice
kızılırmak sabahtan sabaha da akmasın dursun
canım
karamsarlık kimseyi öldüremedi
bilirim
sessiz ağıttır öldüren