GİBİ•
Bir bahçe gibi düş gibi
zamanı biler keskinliğiyle duru yalnızlıklarda ara sıra kendinden geçer adeta Limon tadında hayat akşama doğru sessizlikler en derininde nefes alıp en kuytusunda büyümek gibi Beyaz belki, belki de siyah dipten başlayan var oluş küllerinde ölmek gibi doğmuşluğa inat, yok oluş Tanrı’yı sevmek gibi aşkı yükleyip kağıttan gemilere en deli okyanuslarda yüzmek gibi ruhunda söndürüp tüm ateşleri bedeninde yanmak gibi Avuçlarından terleyip sığınmak yüreğine bir kez daha öpmek, bir kez daha sonrası yaşamak, hayal kadar fazlası zaten gerçek gibi…samettaydas 14 mart 2010 Pazar |
Kurtulmanın mümkün olmadığı etrafta sarhoşluklar
Kimimizi deniz çeker ; köpükle gök arasında
Kimimizi ise aksi gözlerimizde duran bahçeler (Mallarme ' nin dediği )
Ama her birimizin ortak noktası içimizde büyüttüğümüz bir kızıl gül gibi
Akıp gitmesi zamanın ve dönmemesi
Elimizdeki ise kaldıramamış olmamız hayal ile gerçek arasındaki kamıştan perdeyi...
Kutlarım çok güzel dizelerdi
Saygılarımla