ŞEHRİN KAYIP ÇOCUKLARI
Gülnur Ateşoğlu
Bu gece kaçalım buralardan sen ve ben hüzün sandalına bindirip te çocukluğumuzu denizi olmayan şehirden okyanuslara akalım kör bir balıkçının gözlerini çalalım önce mavi mavi mavi bakalım düşlerimizi dolayıp ta ağlara bir oyun kuralım ne çıkarsa bahtımıza Bir kayanın dibinde soluklanıp ta iki laf edelim şarap tadında durdukça durdukça tatlansın yüreğimizde sen ben çocukluğumuz çok kalabalığız üçümüz bulamasınlar bizi geldiğimiz yerde biz o şehrin zaten zaten kayıp çocuklarıyız |
zaten
zaten kayıp çocuklarıyız"
şimdi kayıpları toplamanın zamanı ....
Yüreğine sağlık....