Birhan’a

..


nihayet seni buldum
ve nasıl ağladım
nasıl
yani az önce.
annem ağlattı aslında
bir anısını anlatıp
keven köküyle yediği dayak izini
yani on yaşındayken ilk oğulundan
yani misafirler var diye çıt etmediği
kalbim öyle kırıldı ki

keşke sesini duysam
ve duyurabilsem sesimi

sen hep beni bulursun
saklı değilimdir
imgeye sığınma gereği yoktur sohbetin
çünkü ruhtur gerçeğin kulu
o çevirir herşeyi
o bilir
ve ona gideriz

bumerang gibi birşeydir hali pür melal
ele geçmez elde duracak gibi de değil

ne vakitti unuttum
çığlık çılığa koşuyordun
kırmızı bisikletin bile vardı senin
oğlanlara taktığın çelmeyi de görmüştüm
gül attığını da sahilden
canımın çok yandığını nasıl bilebilirdin

sonra.
çok sonra
ben de büyüdüm
en iyi gözetleyicisi olabilir insan kendinin
en hararetli savunucusu
köpüklü ağzında durup dururken bir şiirin





..