Kime ne?
Bir bakıyorum var bir sesleniyorum yok
Düze çıkmaya çalışırken Yalpalamaya aşina ayaklarım, Göz görmemeye kulak duymamaya... Ama yürek; hissediyor, Akıl el pençe eğik... Her son çok tanıdık, Dilimde yaşayamadıklarım varsa İçim suskunluklarla bezeniyor, Ben yine gülüyorum şen kahkahamla, Varsın beni hali vakti yerinde bilsinler. Şimdi bir kadehle yarenlikteyiz yine, Aşkı dilliyoruz ve diğerlerini Tebessümle ve inadına, Bir şarkı dilimizde Zeki Müren’den ’Ne o bensiz edebilir ne temelli gidebilir...’ Biz sohbetteysek kadehle Elbet deniz kokusu Ve bir dalgakıran Ve şehrin sönmüş ışıkları Yaşıyoruz ya işte; hala birlikteyiz... Ötesi, kime ne... |