Sönmüş bir ocağın zılgıt havası
Matem olup esti esti bağrıma.
Bozuldu gönlümün o şen yuvası
Belkide bu yüzden gider ağrıma.

İçimi gevdikçe kahrın güvesi
Kalmadı yaşamın tadı hevesi.
Çizilirken hüznün son çerçevesi.
Boynumu bükerim hafif sağıma.

Hıçkırık sesleri kapı ardında
Göz yaşı damıtır köşe tandırda.
Hafiften eğilip kalbi yandır da
Sonrasında yasla gönül dağıma.

Velvele zamansız çıktı göklere
Suskunluk bıraktı düze diklere.
Olmaz der,ardından tüm isteklere
Koşulsuz bağlanır sevgi bağıma.

Esip gürledikçe zaman hücresi
Kursağıma durur azap güncesi.
Sonrası tuz biber asıl öncesi
İnatla dikildi dert ocağıma.

Beynimde çınlıyor,inleyen bir ses
Hapsine almakta dert dolu nefes.
İçim zehir zıkkım,dışım sa enfes
Doymadım doyamam gençlik çağıma.

Ali Osman Arslan 17.03.2013