Küflü Sevinçler
Duygular derin ve insanlık olgusu incecik bir çizgi,
Duygusuzluğun arasında kalan boşluk; bırakmaz sezgi, Dünyevilik, değiştirilmeyen ve verilmeyen bir olağanca unsur, Anlaşılmakta zorluk çekmek, nefret ile dolan bir kalp; Var olmak yanlış zati yaşamak kusur, Hani nerede güzellik, her yer bataklık, her yer çukur. Bunca pisliğin içinde mi sağ kalacaktı ’sevgi’! Sevinçler küf tutmuş, mutluluklar kokuşmuş, Her şey olan insanlar, hiç bir şeysiz kalmış, soyulmuş, Hayatları gerçekliğe zıt, dünyalarının çıkar yolu yok, kısır, Sevilmesi gerekilen insanlar, kötülükle yoğrulan bir kalp; Aşk nedir bilmezler, yürekleri tutmuş nasır, Çıkmaz sokaklar, yitip giden ruhlar ve hep bir sır. Yüzü sapsarı bir adam, bakın; nasılda yorulmuş! |