KAYBEDİNCE Ne katmıştı hayata artı eksi bilmezdim Ağlasa gözyaşını koşup hemen silmezdim Dilim sert ve kabaydı dilim dilim dilmezdim Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Kaybetmeden bilinmez elde olan kıymeti Firakında yaşadım yürekte kıyameti Gönülde soldu birden içteki gül demeti Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Karardı artık dünyan ışıklar söndü ani Fark etmeyecekti ya, O gidince de hani Güneşimmiş ayımmış kesinkes oldum kani Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
O gezdiğin bağlar da sarardı birden bire Çiçek açan o güller diken oldu habire Bağban iken bu dağlar benzer oldu kabire Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Gurur kibir bırakmaz dön demeye bu beni O kadar çok özledim; canım olan, ben seni Silip bütün geçmişi baştan yazalım yeni Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Bozkırım giden gelmez kıymet bilsen var iken Alev gibi sözlerle kırık kalbini döken İçinde oldu malum her pişmanlık bir diken Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim Adnan Sivri 24.03.2013-11.05
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KAYBEDİNCE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
KAYBEDİNCE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Sevda ateşten bir gömlek Leyla da yanar ,Mecnun da ilmek ilmek ,nakış nakış olur şiirlere ayrılıklar.Yaradılmışı sevmişiz yaradan dan ötürü .Güzel bir şiirdi Adnan bey saygı ve selamlarımla
biri bana geçen gün bişey dedi en çok gezenmi bilir yoksa okuyan mı sonra düşündüm epey şu karar vardım af buyurun..... en çok kazık yiyen bilir dedim:)))))))))))))
insan bu geç öğrenir, elbet çabuk unutur.. sevmesek ne katlanalım, niye ömür kurutur bir başına kalınca yürek yanar kavrulur yâr gitmeden böylesine sevmişiz ne bilelim
Adnan üstadım merhaba! Ne güzel demişsin, ağzına sağlık. Keşke hiç kalp kırmasak! Bu hususta Yunus Emre biriinci sırada gelir, benim bildiğim. Hoşgörülü olmak. İnsan yanındakinin bazan istemeden de olsa kalbini kırıyor. Sonra da herhangi bir ayrılıkta, yanıp yakılıyor. Saygı ve selamlarımla...
Baştan sona kadar haklısınız. İnsan elinde olan nimetlerin hiç birinin kıymetini bilmiyor ne yazık ki. Daim olsun kaleminiz. Tebrik ederim. Sağlıcakla.
KAYBEDİNCE Ne katmıştı hayata artı eksi bilmezdim Ağlasa gözyaşını koşup hemen silmezdim Dilim sert ve kabaydı dilim dilim dilmezdim Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Kaybetmeden bilinmez elde olan kıymeti Firakında yaşadım yürekte kıyameti Gönülde soldu birden içteki gül demeti Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Karardı artık dünyan ışıklar söndü ani Fark etmeyecekti ya, O gidince de hani Güneşimmiş ayımmış kesinkes oldum kani Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
O gezdiğin bağlar da sarardı birden bire Çiçek açan o güller diken oldu habire Bağban iken bu dağlar benzer oldu kabire Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Gurur kibir bırakmaz dön demeye bu beni O kadar çok özledim; canım olan, ben seni Silip bütün geçmişi baştan yazalım yeni Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim
Bozkırım giden gelmez kıymet bilsen var iken Alev gibi sözlerle kırık kalbini döken İçinde oldu malum her pişmanlık bir diken Ayrılık hazan imiş kaybedince öğrendim Adnan Sivri 24.03.2013-11.05
Ustaca yazılmış hüzün dolu dizeler okudum hocam, Yüreğine kalemine sağlık Saygılar
Hepsi yerli yerinde,usta işi bir şiir.
Tebrikler,saygılar...