prelüde
hayal ediyorum başkaları yaşıyor beni
düşler kuruyorum başkasını yaşayarak ısrarla iyiymiş gibi yapıp aradığınız hüznün künhüne varıyorum adalet diyorum adalet!adalet dediğim nedir sahi.. sevgili aşıksan elbette güzeldir mavi tenini de severdim inan olsaydı bir rengi mutaassıbıyım gözlerinin değişmem demokrasiye ah ki çöl olmak zordur aşiret kavgalarında öle öle feodal çığlıklar içinde bedeviyim kabul toplanmaz ridam bile.. ihramdayım diyorum bundandır ol hervele aradığım zemzem değil sensin "sevgilim" beni göreceksin bakıversen ne yöne kumlarla örülmüş vahayım ben kırbacına sevdalanan beni ne anlar söyle.. ey güller ve ey kadınlar kırmızınız çiçek desenli elbiseniz ve dudağınızda ki gülüşle ki benle yok alakası çok eskiden kuşanmıştınız isanın kefenini ve çıplaklığını ademin ne kadar ağlarsanız ağlayın neye yemin ederseniz edin sizler artık kelimelere yeniksiniz.. ben sadece şiir söylüyorum hepiniz bilirsiniz en uzaktakiniz bile çömeldiğim ve boyun büktüğüm nerde görülmüş üzerimde taşırım en günahkarın kefenini sizi yaşıyorum kendime inat aklınız kamaşıyor değil mi yitirdiğiniz cevheri bende gördüğünüzde adalet topaldır bunu bilirim mazlumiyet hep kabuk bağlar masum olanın avuçlarında güvensem size ya da tebessüme rastlasam yüzünüzde bir çentikte ben açarım dostluk hatrına şiirlerin iyileşsin diye yaraları kalemimi aşkla bileylerim mesela.. |