DÜŞMEK GİBİ•
Yenilmekten kaçan yalnızlığım
alıp başını gidercesine suskun gecesi ayrı bir hüzün yetiştirir karanlık süzülürken iç çekişlerimde Gri ve siyah, biraz da bulanıktır.. Fahişe bir makyaj yüzümüzde adeta küf kokar çığlıklarımız kendi ölüm noktamızda, “başkasının virgüllerine takılıp yavaşça çoğalır hayal kırıklıkları” kısa kesip saçlarımızı ağlarız ayna karşısında yüzümüze Bazen yüksek rakımlı yalnızlık saatinde hayatın kenarına düşmek gibi sıyrılıp beynimizin en diplerinden elleri cebinde koşmak gibi…samettaydas 12 mart 2010 cuma |
Düştüğü anda çukurun içinde neyle karşılaşacağını tahmin etmesine rağmen , kendini yine de çukurun içine atmak istemesine sebep şeyleri bilincinde yasayan bir palyaçonun ;elleri cebinde koşması; ölümü kendine yakıştırması , ıntıhara teşebbüsü sanki...
Belki de kurguladığınız düz dünya düzeninde sınırların içinde sınırsızlığı yakalamaya çalışan bir zihniyetin perde arkası...
Düşündürdü,
Kutlarım
Saygılarımla