BAŞA BELA YALNIZLIKYağmurlar düşüyor fersiz gözlerine Öyle bıkmışsın ki hayattan Dayanamıyorsun acılara ve ayrılıklara Kalbin kaldırmıyor bütün bunları Sonra insanlara bakıyorsun teker teker Herkesin içnden bir yalnızlık haykırıyor Dünyayı dönüp dolaşıyor haykırışlar Ama kimse yalnızlığına çare bulamıyor Dermansız bir dert olup başına dolanıyor Çıldırtırcasına mahvediyor içini Kin besliyorsun hayata karşı Hiçbir şey zevk vermiyor artık sana Çünkü o artık yok yanında! Kuşlar ötmez oluyor kulaklarını tıkayınca Hayattan bir nebzecik zevk almak için Pusulanı şaşırıyorsun haritanda Derin deryalara dalıp gidiyorsun Kim çeker de kurtarır beni diyorsun Yeni heyecanlara yelken açıyorsun Hiç biri fayda etmiyor Yalnızlıktan kurtulamıyorsun... |