ARKADA KALANLAR
Kalbinde bir burukluk kalmıştı
O gitmişti ve ela gözleri karanlık denizlere dalmıştı Hiçbir hareket yoktu Bedeninden sıyrılmış,kopmuştu sanki Giderek artan yalnızlığını Üç beş satır yazarak geçirmeye Hayatına bir anlam kazandırmaya Kendini toparlamaya çalışıyordu. Her bir uzvunu da onunla birlikte götürmüştü Cansız bir beden gibi,ruh gibi dönüp duruyordu Hayatın anlamı kalmamışmıydı artık O da sisler perdesini aralayamıyordu Gidenin gelmediğini biliyordu Yine de o mahzun bakışları Her kapı çalışında irkiliyor,dikkatleniyordu Ama artık çare yoktu,giden gitmişti bir kere |
yüreğine kalemine sağlık...