Bir kağıt müsveddesidir artık
Belki kenarları yanık
Belki her yeri yırtık
Ve belki tamamı yıpranık

Aşktan sonra geriye kalan
Sadece geçmiş bir zaman
Ve bir avuç hüzün yumağıdır
İnsanı avutan..

Bir şelale oluşur gözyaşlarından
Hani nerede tek bir damla için çöllere vurulan
O bir damla için dünyayı yakmaya hazır olan
O meçhuldür, şimdi can yakan

Seni Seviyorum, basitleşmiş iki kelime
Her iki dudak arasından çıkabiliyor herkese
Kalbin onayını almadan
Dudaklar rol çalıyor gizlice

Aşk mıydı kendiliğinden yalan olan
Yoksa insanlar mıydı aşkı yalana zorlayan
Hayır.. Hayır aşk olsaydı eğer yalancı olan
Yanmazdı insanın canı gidenin ardından

İnsanlar gelirler, yaşarlar,giderler
En acısı severler
Fakat yine de en acısı terk edilirler
Umut işte yine de beklerler

Bir sürü söz vardır ya hani
Kurulmuş hayaller vardır yani
İşte onlar nereye gitti
Neredeler şimdi

Başıboş kalmış duygular
Yıpranmış umutlar
Ve bembeyaz kağıtlar
Artık hayata eşlik ediyorlar

Verilmiş sözler artık uzaklaşmış limandan
Kurulmuş hayallerse kaf dağına kaçmış korkudan
Geriye kalansa her şeyin ardından
Bir kalem,bir kağıt,bir de zaman...