gökkubbe yarıldı söndü ğüneş ay
Bir Sevda başıma düşürdüm bu gün
görsen hallarımı ne yaman vay vay
akıp denizleri taşırdım bu gün

mahı söndürecek şehnâzdır yüzü
Nar-ı fırkat yaktı gülnâzdır özü
bülbülü mest eder dilnâzdır sözü
ğül oldum dalımda yeşerdim bu ğün

geldese inerdim kızıl dağından
mor sümbül menekşe versen bağından
abı kevser akar bal dudağından
bir buse al dedi şaşırdım bu gün

geliyor gönlümün heğ heğleri
geçmeden ömrümün gençlik çağları
rasladım ferhata delmiş dağları
çıkıp arşenadan aşardım bu ğün

dediler derdine çare gözlerin
kıyamam bakmaya dare ğözlerin
gelmesin aman ha tarf-a gözlerin
Bak yeter bir ömür yaşardım bu ğün

haruni deryaya vardı erişti
bir sevdaki bu yar umman karıştı
yağmur aslı şirin ile barıştı
sel olur aleme coşardım bu gün

harun yıldırım

şehnaz ( parlayan )
ğülnaz ( gül yüzlü nazlı narin )
dilnaz ( cilveli edaile konuşan )
abı kevser ( cennet ırmagı )
tarf-a ( nazar )