BİR HASRET VAR BENDE
Bir hasret var bende
Cümlelere sığmayan, acıyla anlatılabilen bir hasret. Gündüzleri yalnız bırakmıyor hayat mücadelesi Akşam oluyor, ve bana bir tek ben kalıyorum Gözlerimi yumuyorum, üç kere ismini tekrarlıyorum ve Hayalin gelip giriyor odamdan içeri Sımsıkı sarılıyorum ona Sıkıntılarımı, yokluğunu anlatıyorum Ve her akşam daha bir farklı anlatıyorum Ama her akşam söze, ’Bir hasret var bende’ diye başlıyorum. Dizlerine uzanıp, gözlerinin içine bakarak, Hiç bilmediğim şarkıları söylüyorum. Hasret dolu bu rüyanın en tatlı yerinde Hayalin de terkedip gidiyor beni. O da senin gibi insafsız çıkıyor, Ardına bile bakmadan çıkıp gidiyor. Sonra hasretin doluyor yüreğime O an, içimi yakan aşkınla ruhum sarsılıyor Gururum ve onurum benle dalga geçerken, ben ’Bir hasret var bende’ diyerek duymazdan geliyorum onları Hasretine yenik düşünce, yalnızlık iniyor odama perde perde. Bir umutla çıkıyorum pencereye, belki diyorum. Bomboş sokakları izledikçe köreliyor umutlarım. Yeniden yanaklarım ıslanıyor ayrılığın acısıyla. Gözlerimden yaşlar akarken bir çığlıkta haykırıyorum; Hala daha deli gibi seni sevdiğimi. ’Bir hasret var bende’ diye yazıyorum odamın duvarlarına Her akşam aynı işkence tekrarlanıyor Bak işte, yine akşam ve yine aynı terane Yokluğunun acısı yüreğime bir hançer gibi saplandığı gecelerde Böyle ediyorum sabahı. |