YAŞARKEN GÖMDÜN BENİ
Yaşarken gömdün beni.
yaşarken gömdün beni, sensizlik mezarına, ışıklarım hep söndü, sonsuz karanlıklarda. n bir ses verdin, ne de ılık nefesin, gelmedi yıllar yılı. gittigin o yerlerden, sen asıl dünyanda, ben yanarken, yaşadın. gözlerim,kor haldeyken, başka gözlere baktın, yanarken alevlerde, bedenim,ruhum, sensiz, kahpe karanlıklarda, tenin kirlendi,bensiz. dagılırken bedende, etlerim bedenimde, toprak olan ellerde, çoktan yok oldu tenin. son defa bakarken ben, senin hain gözüne, dudakların ihanet çizgisiyle kapandı. bedduam yokm sana, çok uzun olsun ömrün, bana yaşattıkların hep, yavaş,yavaş, burnundan, fitil,fitil dökülsün. ben,yaşarken bir öldüm, sen, her gün bin defa öl. |