zühreli yıldızlan
matmazel ağaç
cıbıldak dil falan
şeyi söylüyor can;
can buya
itlen döğüşmüş, dal taşak puştnan
şeyi söylüyor işte;
gökkürsüsü gökkürsüsü
yukarıda yağmur
aşağası götgürültüsü




ne merhem şeymiş gibi pis duman
garsonlar kirliler, yı’kamıyorlar acılarını
kiminin tablosu soluk soluğa oturuyor duvarda
duvar da duvar ha karısına benziyor birinin
-duvar daha çok benziyor karısına-
edirneli çavuş remziyi gittiydim görmeğe
tutuklamışlar geçen mart
sekiz matinesinden çıkan bacısına zarfta
kira parası verirken fatura neyin
yargılardan dönmez
uğurlar ola




zöhre kız
vazoylan iki dızlak çiçek
girivermişti ondördünde kapıdan
masa kızı diyolar şimdileyin
yetmiş iki milletten tekmili şair, profesör
eski mebus falan
sıraya çekmişler dağılınca kültür evinde
siperisivri şiirinde, boy pos tamam
...... kaldırmış can
üstüne alınmıyor kimse..

Devin Karaca