BİR SEVDA MASALI
Yollarıma çıkardın elimde dolu güğüm
Nefesim göğüsüme tıkanırdı kördüğüm Çıkmazdı kelimeler düşerdi boğum boğum Biz burada bulurduk sevginin manasını İlk beraber yemiştik biz kağıt helvasını Nasılda biliyordun gönlümü çalmasını Eğilip bir hayrata doldurup su tasını İçince sıyırırdık yorgunluğun pasını Nisan yağmurlarında koşardık ayak yalın Kuru ekmekte bile tadın alırdık balın Sarılıp arasına ikimiz bir tek şalın Denize taş atardık Kırardık aynasını Titrerdi içimizde birer lamba fitili Mâziye yolculukta çözülür gönül dili Komşunun bahçesinden çaldığın pembe gülü Sunuşunla alırdım hediyenin hasını Gurubu seyir için çıkardık yamaçlara Adımızı kazırdık asırlık ağaçlara Bir buseyle gark olur kocaman utançlara Dinlerdik kanımızda akışın sedasını |
Kuru ekmekte bile tadın alırdık balın
Sarılıp arasına ikimiz bir tek şalın
Denize taş atardık Kırardık aynasını
bör masaldı okuduğum dizelerinde
bir varmış diye başlayan
hep yokmuş diye biten
geçmiş zaman olur ki hayali cihan değer bacım
kalemin çok nefis
tebrik ediyorum