GÖNÜL KUŞUGönül kuşu yüksek yüksek uçarken, Bir dala kondu ki, dal onun değil. Bir yol bulmuş, tutmuş yolu gidiyor, Biliyor gittiği bu yol, yol değil... Gönül kuşu kanat açıp uçmadan, Kalbindeki kervan konup göçmeden, Yanıyordu bağrı bir tas içmeden, İsteği bir damla suydu, sel değil... Esiyor başında çılgın fırtına, Dünyanın derdini vurmuş sırtına, Küsmüş de ağlıyor kara bahtına, Bir mecnuna dönmüş, hâli hal değil... Dili bülbül olmuş, çiler de çiler, O mahzun bakışla bilmem ne diler? Kırık kanadıyla gözlerin siler, Dünyası kapkara, pembe, al değil... Kalbinde biri var, düşmez dilinden, Çaresiz, hiç bir şey gelmez elinden, Kimseler anlamaz onun halinden, Rüyası yâridir; para, mal değil… Hâlenur Kor |