Ben Seni Çok Özledimsen bahar oluyorsun akşam yalnızlıklarıma ama hüzünlü bir bahar… biz seni çok bekledik kırık kalp tik-tak’larında dokunarak zamanın pürüzlü saatlerine biz yani rakı bardağında papatyalar ve ben neredeyse birlikte dökülüp dağıldık… haberin yok ve belki bilmekte istemiyorsun ama sohbetini çok özledim sen rüzgar oluyorsun sarhoş yalnızlıklarıma savurup perdeleri odaya dolan ama hüzünlü ılık bir rüzgar… ve saçlarıma küs ya da unutmuş mu demeliyim ellerini çok özledim izlerini arıyorum saçlarımda ellerinin parmak uçların bir anı şimdi kağıtla kalem ağaçla kuş işçiyle patron savaşla menfaat… ve daha bir sürü şey ayrılmıyor birbirinden ama biz ayrıldık sahi ayrıldık mı? ama ben gözlerini çok özledim sen jilet oluyorsun bileklerime cinnet saatlerimde soğuk umarsız bir jilet… bu şiir boyunca süren durgunluk ve melankoli fırtına öncesi sesislik diyelim… fısıldıyorum bu yüzden ben seni çok özledim. kes kızırmızı olsun yıldızlar kanasın sana okuduğum şiirler sayfalar boyunca aksın bileklerimden hissettiğim bu şey sokak kedileri sıcak bir şeyler içsin hatta ziyan olmasın… gülümsemeni çok özledim |