Duyarlılığın azaldığı zamanlarda duyarlı, anlamlı mısralar okumak güzeldi...
Kutlarım...
Sevgiler, saygılar...

’Tövbe et Sami, dilini ısır, tükür.’’ Dedim.
‘’Ya Rab…Affeyle bu kulunu…Halime şükür.’’ dedim.

evet hep şüür hep şükür
yine güzeldi güzel ötesi güzel
saygımlasınız herdaim

Muhteşem!..Engeller yüreklerde olunca yapacak bir şey kalmıyor vallahi...Diğer engelleri aşmak yürek engellilerinin iyileşmesine bağlı..Duyarlı yüreğinizi kutluyorum...Saygıalrım sonsuz...

Yine yetişemedim minibüse.
Oysa el de etmiştim durması için.
Bastı gaza , geçip gitti.
Beni bekleyecek kadar zamanı yoktu besbelli
Zaten yolcusu da bir hayli çoktu besbelli.


Bekledim on dakika kadar daha.
Gecikmekteydim işime.
Yine fırça yiyecektim patrondan besbelli.
Geldi bir minibüs daha.
Tam basamağa adımımı koymuştum ki,
O da gazladı;yere yapıştım.
‘’Abi özür’’ Dedi şoför, çekip giderken.
Ziyadesiyle yılışıktı besbelli.
Böyle manzaralara alışıktı besbelli.


Üçüncü minibüsü bekledim.
Geldi salkım saçak.
Yolcuların yarısı içeride, yarısı dışarıda.
Hani ayıp olmasa üste de alacaktı beş-on kişi.
Millet öylesine sıkışmış, öylesine senli benli,
Kız giren dul çıkacak...O denli.
Ona da binemeyecektim besbelli.
Bir köşeye sinemeyecektim besbelli.


Hele şükür sonunda geldi belediyenin arabası.
Daldı içine memuru, işçisi, ırgatı, marabası.
Millet ne de güzel zıp zıp zıplıyor.
Tek hamlede basamaklardan hopluyor.
Oysa bana o iki basamak bir zulüm.
Şoför diyor: ‘’ Haydi binsene gülüm’’
Ah be gülüm...O iki basamak benim için bir ölüm.
Girdi koluma genç bir bayan,
Dedi:’’Yardım edeyim. Sakatsın besbelli ‘’
Yaşlısın, yorgunsun, bî takastın besbelli’’


Bizim de arkamızdan sallanmadı ne mendil ne de bir kol.
Ufaktan ufaktan almaya başladık yol.
İnledim, sızladım, yakındım…
‘’Bir yer veren olur mu acep?’’ Diye bakındım.
Delikanlıların hepsi Ayşe, Fatma, Kamileydi besbelli.
Kalkamadıklarına göre hepsi de hamileydi besbelli.
Yolum kısaydı çok şükür.
Tam bizim okulun caddesine girmişti ki otobüs.
Baktım bir akülü tekerlekli sandalye.
İmrendim vallahi…’’Ulan adamdaki keyfe bak,
Açık havada, saatlerce vasıta bekleme derdi yok.
Sen inek gibi araba bekle,
Üstüne üstlük bir de böyle ayakta git bakalım.’’ Dedim


Lakin garibim bir türlü yaya kaldırımına çıkamıyordu.
Mecburen dalmıştı işlek trafiğin içine…
Korna çalanın, küfür edenin haddi hesabı yok.
Kalbimin tam orta yerine saplandı bir ok.
Çıkar mıydı hiç yola? Mutlaka vardı bir derdi.
Çarptı lüks bir araba.Onun da hikayesi sona erdi.
Demin imrenmiştim ya,
Şimdi içim acı büründü besbelli.
İnsanlık denen mefhum yerlerde süründü besbelli.


Binlerce, on binlerce , milyonlarca küfür gelmişken dilime.
Bir o kadar da vardı edebilecek kelime.
‘’Tövbe et Sami, dilini ısır, tükür.’’ Dedim.
‘’Ya Rab…Affeyle bu kulunu…Halime şükür.’’ dedim.

Şiirinizi kutluyorum.Yunus diyarından selamlar.

son paragraf damgasını vurdu şiire

saygılarımla

Sevgili gönül dostu muhterem hocam ,boş ver aldırma.Başkalarına bakıp mı yaşayacağız bu mendebur hayatı.Kim ne derse desin,kim ne söylerse söylesin her hayat sahibinindir .İstediği gibi yaşar ister çöpe ister müzeye koyar isterse hızlı yaşar genç ölür.Hesabı kitabı Allaha .
Ardından üzülecek insan evladı da kalmadı .Kim hangi surette belli değil. Duygularımız bizi aldatıyor.Kapılıyoruz bir mendeburun peşine sonrası hüzün sonrası elem.Deymezmiş diyorsun bazen.Evet gerçekten deymezmiş.Ben önce kendime inandım.Beni aldatan ilk kendim oldu.İlk gördüğü sevgiye meyletti.Meğer o seven değilmiş.sahte suratların üstüne gerçekten tonlarca tükürükler.
Boş ver aldırma kim ne derse desin.Bu hayat bizlerin .en güzelini yaşamaya bakalım.Velev ki sahtekarlar,dalkavuklar,yalancılar olursa da olsun içinde.Velev ki en sıkıntılı anlarını bizler yaşayalım.Bu hayat yaşanmaya değer. Tüm acılarıyla beraber.
Şiir harika yazan zaten harika harikalar diyarında sitem ve hüzün dolu duyguları tattım.
En kalbi duygularımla baki selamlar.Allaha emanet olun.Saygılarımla


EYLÜL20 tarafından 3/17/2013 11:23:02 AM zamanında düzenlenmiştir.

Lakin garibim bir türlü yaya kaldırımına çıkamıyordu.
Mecburen dalmıştı işlek trafiğin içine…
Korna çalanın, küfür edenin haddi hesabı yok.
Kalbimin tam orta yerine saplandı bir ok.
Çıkar mıydı hiç yola? Mutlaka vardı bir derdi.
Çarptı lüks bir araba.Onun da hikayesi sona erdi.
Demin imrenmiştim ya,
Şimdi içim acı büründü besbelli.
İnsanlık denen mefhum yerlerde süründü besbelli.


Binlerce, on binlerce , milyonlarca küfür gelmişken dilime.
Bir o kadar da vardı edebilecek kelime.
‘’Tövbe et Sami, dilini ısır, tükür.’’ Dedim.
‘’Ya Rab…Affeyle bu kulunu…Halime şükür.’’ dedim.





Yüreğine kalemine sağlık üstadım,
Çok haklı dizelerdi okudum, aslında onlar engelli değil engelli onlara yardımcı olmayan onları aşağılıyanlardır,
Çünki bunlar beyin özürlülerdir....... En kötüsü de karşısındakini hakir gören Beyin özürlülerdir........
Yüreğini kalemini selamlıyorum dost kalem.........
Saygılar

Duyarlı yüreğini kutluyorum inşallah bir an önce insanlar kendine gelirler,selamlar.

hocam şiiriniz çok duygulu ve anlam doluydu engelli olmak zor durum bunu dahada zorlaştıransa kendileini engelli görmeyen kişilerdir aslında dolmuşçu gereği gibi beklese bir kişi arabadan inip yardımetse arabaya binmesine kaldırıma çıkamayanı kaldırıma çıkarsa ağma ise karşıdan karşıya geçirse vs vs her şey daha kolay ve daha yaşanılır olur diye düşünüyorum o zaman çok duyarsız davranıyoruz asıl engelli bizleriz aslında kutlarım bu anlamlı güzel şiirinizi tiyatroya gelmeyi isterdim yalnız pazartesi olunca ulaşmak güç olur benim açımdan eğer tatil günleri olursa gelebilirim saygılarımla selamlar

Sana bu anımı anlattım mı bilmiyorum. Anlatıysamda tekrar yazmak istedim.

Sağ gözümden retina ameliyatı olduğumu ve ameliyattan sonra büyük derecede görme kaybı olduğunu sana söylemiştim. Gözün biri sakatlanınca sağlam göze daha çok dikkat eder oldum.Onada birşey olursa kör kalacağım demekti.


Neyse ameliyat olalı çok olmamış ve o pisikoloji içerisindeyken, bir akşam duş alırken başımı şampuanladım. Gözlerimi kapattım ve başımı yıkamaya başladım, gözlerimi açtığımda her yer karanlıktı ve ben hiçbirşey göremiyordum. Kör olduğumu düşündüm ve çok korktum. Panik yaptım, çocuklara bağırmaya başladım. ''Işığı açın siz mi kapatınız'' diye. Biryandan da ''Allahım inşallah onlar ışığı kapatmışlardır, ne olur kör olmayyım diye dua etmeye başladım'' ama bir yandan da ''Anne biz ışığı kapatmadık, ışıklar var'', derlerse ben ne yaparım diye düşünüyordum.Ya kör olduysam diye iyice korkmaya başladım. Çocuklar,''Anne elektrikler kesildi'', dediler ve ben kördeğilim diye sevinçten ağlamaya başladım. Bu anlattığım olay bir dakikadan az sürdü ve ben birçok duyguyu okısa zamanda yaşadım.

Hep içimde sağlam gözüme bir şey olurda kör kalırım korkusu içimde hep vardır. Yani hepimiz engelli olabiliriz. Onları anlamak ve yardmcı olmaklazım

Selam ve Sevgiler

Engelli,insanlarımız gerçektende çok zor durumda...engellileri anlayabılmek için bence yılın bir günü,bazı insanları gözleri kapanmalı,yani kör yaşamalı,bazılarının bacaklarının ikişinede iğne yapılarak uyuşturulmalı bu gibi şeyler..insan yaşamadığı sürece anlaması mümkün değil..anlamış gibi görünselere engellilerin problemlerini ,eyleme gelince hiç bir şey yapmıyor..yaşamadıkları için bilmiyorlar...bildirmek lazım...

Ben yani,kusura bakmayın kendime öküz diyorum..yola çıktığıma hiç kimseyi görmem çok hızlı yürürüm..Geçenlerde o hızla bir kör vatandaşa çarptım..çok üzüldüm utandım...ne yapacağımı bilemedim...aklıma gelince hala daha davranışımdan inanın utanıyorum...O nun gözleri görmüyordu..ama ben görmedim..gözlerim gördüğü halde...

Şiiriniz yine çok güzel hedefi on ikiden vurmuş...o tiyatro bizim buralara gelirse mutlaka giderim...

Selam ve sevgiler...

Şimdi ki gençler af buyur arkadaşım ( öküz )
Daha çok haykırmak istedim.
küfürün oyununu bozmak istemedim can:(

Manidar yazı ve bir o kadar da gerçektir bilirim bu hikeye
Yüreğine bereket .saygı ve sevgiler gönlüne hocam

Günaydın...
Çok çok güzel paylaşım. Yüreğinize sağlık.
Selam ve sevgiler...

aslında sevgi her engeli aşar ama işte o sevgiyi gösterecek insanlar nerede...........yüreğine sağlık hocam

asıl engelli bizleriz hocam....dur bakalım nereye gidiyoruz..... burkuldum hocam sevgiler

Duyarlı yüreğini kutlarım

Her gün yaşadığımız , üzülerek tanık olduğumuz olayları ne de güzel şiirselleştirmiş usta kalemin

Çok beğenimle

Selam ve sevgiler

Hüzünlü bir öyküydü şiirin finali özellikle.
İstanbul gibi büyük şehirlerde sıkça rastladığımız durum ne yazıkki.

Tebrikler,
etkileyiciydi,

selâm ve sevgilerimle..

Lakin garibim bir türlü yaya kaldırımına çıkamıyordu.
Mecburen dalmıştı işlek trafiğin içine…
Korna çalanın, küfür edenin haddi hesabı yok.
Kalbimin tam orta yerine saplandı bir ok.
Çıkar mıydı hiç yola? Mutlaka vardı bir derdi.
Çarptı lüks bir araba.Onun da hikayesi sona erdi.
Demin imrenmiştim ya,
Şimdi içim acı büründü besbelli.
İnsanlık denen mefhum yerlerde süründü besbelli.


Binlerce, on binlerce , milyonlarca küfür gelmişken dilime.
Bir o kadar da vardı edebilecek kelime.
‘’Tövbe et Sami, dilini ısır, tükür.’’ Dedim.
‘’Ya Rab…Affeyle bu kulunu…Halime şükür.’’ dedim.

HAYIRLI GECELER MORAL HOCAM GENE BAM TELİNDEN VURMUŞ KALEMİN YÜREKTEN KUTLUYORUM EN İÇTEN SEVGİ VE SAYGILARIMLA