Bu şiir yüzünden songezgin, mürteci gezgin dervişler tarafından derdest edilip Simeranya’ya sürgüne gönderilmiştir.Sonluğu ve hatıralrı elinden alınmış ,Dilara’nın gözleri ve tüm şerhli yaşam Gezginliğin varoluşunu tehlikeye attığından ilga edilmiştir.Çocuk ağlamış,insan yaratan Tanrı kahkaha atmıştır.

�Karanlık aydınlıkta
tanık zamanda
Tanrı küsmedi sana�

Derviş biçimsiz yürür ardı sıra�
Uyanır kaldırımlar,eskir de ağlar
Geçer zaman geçer yorulur
Uyandıramaz Dilara�yı çağırır kaybolur
Hayale bağlanır gözler bakışsız yok olur

Ama sözleriyle sehpaya bağlar
Görülmemiş düşleri cinli gecelerin
Dokunur konuşur, konuşur dokunur
İki gönül arasında bi mekan
Yağlı urganların anlamı olur
Siyaha toprak atar vakit
Üzerinde dikili bir taş renk olur
Ağlayan atların son sahipleri konuşur

Karanlığın sonsuz gövdeli cüceleri
Yüzlerinde mahşeri dev maskeleri
Korkuların nadasa bırakılmış toprakları
Üzerinde tohuma dönen azap ağaçları
Cennet tarlalarının cehennem marabaları
Tanrım artık insan yaratmayı bırak
Başkaldırıyorum dervişlerin yürüyüşlerine
Ahiret mahkemeleri kuruyorum şahitsiz
Bir gerçek ad koyuyorum sana dilşikar
Bir yalan ad koyuyorum sana dilfigar

Nebi Akgüngör