Peki ya sonra…
Devem edebilecek misin nefes alabilmeye?

İnançlarına yaşattığım bu cehennem ıstırabını
Dindirebilecek mi yani?
Özel bir haziran akşamındaki duyumsuz intiharım…

Sahi buzulca biliyor musun *sen gerçekten?

Asırlar önce soğuk çöllere acımasızca terk edilmiş bir şairin
İsyankar dilidir çünkü kullandığım
Ve
Ancak
Ölülerinin hiç çürümeyecek bedenleriyle yatıyor olanlar
Anlayabilir
Kutup döngüsündeki bu zalimliği

İşte tam da bu yüzden söylemiştim sana
Cesedimin yakılacak olması vasiyetimdir diye!

O kadar masum ve küçücüksün ki;
Bilge dimağına sığışamaz asırlık yaşanmışlıklarım
Hani en kısa yol sevgiymiş ya
Ölüme de çıkıyor olur bazen o yol *kadim yanlışım

Ve ben her adımımda yavaş yavaş;

(1)Ölüyorum…
(2)Ölüyorum…
(3)Ölüyorum…

Debisi yüksek bir nehrin akıntı tersinde
Sinsice bekleyen ölüme
Çığlık çığlığa ilerleyen somonlar gibiyim

Tek seferlik sevişmenin ardından
Çıkmayı planlıyorken inançlara sorgusuz köle hayatından
Metamorfoz geçiriyor şimdilerde
Hiçliğim nefes alabilmeye

Şayet;
Öleceğini duyumsuyor olabilecek kadar yakınlaşabilirsen
Yaşam günahlarının
Bedenimde can bulan *kadim sözcüsü deccalın
Felçli dudaklarına

Onurlu bir ayrılık bahşedeceğim sana!

Hah!
Aslında ne çok şey söyleyemiyorum…

Yalnızlık kırsalımdaki o yamaç evinde kağıtlara dökebildiğim
Ucube karalamalarım bu yüzden kanlı gözyaşlarım

Ve bu yüzden
Kızıl gözbebeklerimle teninin çıplağını yakıyor olduğum
Her isyanın ruhunda kalıcı izler bırakıyorum alçakça

Sanki…
Sanki ismin anlamının *buzulcası!


(Yıldıray Kızıltan)