Umutköy Durağında Bir AkşamüstüUmutköy durağında bir akşamüstü Geç kalmış bir bestenin şarkısı çalınıyordu. Notalar kırık dökük savrulurken yollara Vuslata şahit olan yıldızlar gülümsüyor Bulutlar sevincinden gözyaşı döküyordu. Gül bahçesi olmuş ki, gönül seyri doyulmaz Umut köy durağında bir akşamüstü Bir adam gönül bahçesinden gül deriyordu. Umutköy durağında bir akşamüstü Ürkek bir ceylanın mahzunluğunda Yılların tozlu aynasından yürekler Akşamın alacalığına sevdalarını yolluyordu Gök nurlu, yer nurlu, yüzler daha da nurlu Gönülde ılık ılık bir sevda ki gururlu Yeniden var olmanın sevinciyle dopdolu Bir adam ve bir kadın öylece bekliyordu. Umutköy durağında bir akşam üstü Bir adam, bir kadın ve zaman duruyordu.. Hala görür ki geçen sevda çekenler Kaldırım taşlarına gölgeleri vuruyordu. Mehmet TAŞ / Elbistan |
MUHABBETLE.