HAYÂL İSTANBULGeçerken yanından bir şadırvanın, Duyuyorum yüreğimde Yunus’u. Üstüme siniyor geçen kervanın Fesleğen, menekşe, lâle kokusu. Şu ahşap köşk, büyük bahçe, çınarlar, Yaşlanırmış, gamlı, yüksek duvarlar. Soğuk sularında erirdi karlar, Unutulmuş ıtır kokan kuyusu. Uçuşup gitmişler telli turnalar, Hani toylarında davul, zurnalar? Suları akmayan mermer kurnalar Üstünde çağlardı gürül gürül su. Kaybolup gitmişler âşinâ yüzler, Nerde, bir bakınca mesteden gözler? Gizli sevdâları kasteden sözler, Hüzün yumağından elem dokusu... Sığmaz ki o geçen yıllar satıra, Yeniden yaşanır bin bir hâtırâ. Gölgeler vuruyor yatan yatır’a, Daldığı bu uyku, ebed uykusu. Hâlenur Kor |