kutuplar gibiydik biz seninle
ya yokluğumuzla üşürdük
ya da varlığımızla yanardık
iki bilinmeyenli denklem gibiydik
ben x’ ken sen y’ din
hangimize değer verseler,
sonucu her zaman bir belirsizlik
ne zaman güneş olup açsam gönlüne
bulut olup karartın kalbini
gök kuşağında bile ayrı renklerdik seninle
ben kırmızı olup ısıtmaya kalksam seni
sen mavi olup soğuturdun beni
yeşerip girmeye çalışsam gönlüne
sen sararıp kilitlenirdi bütün kapılar
nehir olup akmak isterken toprağına
çöl olup kurutturdun nehrimi
vazgeçmezdim
gemi olup yelken açardım denizine
ama sen deli bir rüzgar olup
alabora ederdin her seferinde beni
aynı oyunlarda bile buluşamazdık seninle
ya ben ebe olur kaçardın sen
ya da sen ebe olup sobelenirdim ben
beraber saklanıp doyamadık birbirimize
kimbilir
siyahla beyazdık belkide
sen beni sevemicek kadar yeteneksizdin
ben seni terk edemicek kadar beceriksizdim.