DOYUMSUZ İNSAN
Nedense her daim yüzü gülmez
İnsan denen canlının. Günü geçmez sızlanmadan, Günü geçmez isyansız; Dile gelir yakarışlar Sahip olmak için Ne varsa, Olmasa da ihtiyaç. Mal, mülk, para; Şan, şöhret Hepsi safsata, Söylediği sözün çoğu da palavra. Bir lokma, Bir hırka Asla yetmez ona; Bilip bilmeden; Aslını astarını görmeden; İster de ister, Yeter ki sahip olsun Daha fazla herkesten. İnsan bu, Tatminsiz; Her şeyi olmalı Gerekli ya da gereksiz. Oysa sağlık, huzur, Bir de dört duvarı Ve iki lokması olsun, yeter. Muhtaç olmadan hiç kimseye, Bir de her daim duası; Şükür tek gereken Ve de sabretsin, Gerisi gelir Rabbin’ den. |