bu son
şiir tükendi
-benimle birlikte- bu son sanki sanki bitecek artık oysa en başında sesini duymak için yapamayacağım şey yıkamayacağım dağ yoktu oysa gözlerini görmek için aşamayacağım engel yoktu şimdi şiir tükendi benim bittiğim gibi senden nasıl kaçarım nasıl saklanırım derdindeyim selam vermekten değil sesini duymaktan korkuyorum bana bakmandan değil içimdeki yangını görmenden korkuyorum oysa gülebiliyordum önceleri -gerçekten- yüzümde bu maske ellerimde titreme yüreğimde bu sızı yoktu şimdi şiir tükendi sanki -benimle birlikte- içimdeki alevle yandı -kül oldu- şimdi şiir sustu el sallayarak ardını döndü yavaş yavaş adımlarken sesi duyuldu şair ’bu son bu onun için son...’ |