duvar diplerifarkında değilim yalnızlığımın söyle,çocukluğum kalabalıklar mı çürüdü ben mi büyüdüm hatta duvarımda asılı duran bir gülüş bile yok yırtık çerçevesiz adam mıyım neyim bedrettinin çarkında yontuya tutulmuş dillerim öyle çat kapı gelenim de yok habersiz bir şehir yetmedi yüreğime oturmaya belki ondandır bilir misin sevdiğim hasat zamanı anadoluda son tutam kurtlar kuşlar adına atılır çalı dibine bu alemi tarla mı sandım ne sokağında da değilim behlül divanenin bak,balkon kumrularına da yem verdim kuşlara at kuşlara derdi ebem verme yerdekilerine onlar mı kaldı şimdi gelenim bir adam kaç kişidir usta nevruz yakın yere göğe destur verilmeden al beni cemre ellerine dik duvar diplerine kasım |
Uranus şairim, ilham olabilmek adına pek mutlandım bu şahane şiiri okuyunca
ömrünüz uzun, ilhamınız bol ola...