KAPTANSIZ YATLAR
Rüzgâr seni bağırınca nazımın teli kırılır
Hemen yürek de damarım narince çatlar sevdiğim Dağlarıma boran gelir , gurbet kuşları çağırır Viran gönlüme acımaz binlere katlar sevdiğim Gökler üzgün yokluğundan gürleyip yürek yakıyor Mevsimden yaz idi şimdi hazan tokası takıyor Kumrularımız sarılmış ayrılmam deyip bakıyor Doğanın huyu bozuldu karıştı hatlar sevdiğim Halimi soran dostlara ne deyim ki bilmiyorum Hatıranı kilitledim o tarafa girmiyorum Mektubun pembe kutuda saklamışım silmiyorum Hayatım virane sensiz sürgüne atlar sevdiğim Hasretinden fokur, fokur kazanlarda kaynıyorum Dumanı girdap içim de şiire akıtıyorum Gecelerin şafağında takvimlere bakıyorum İmkânsız vuslatımızdan yaralar patlar sevdiğim Kurumuş odun meskendir senin dalında bükülmez Yalnız sevdanın peşine düşüp de hayli güdülmez Aşk iki kişilik yelken ise yalnız yürütülmez Okyanus da kayıp olur kaptansız yatlar sevdiğim Ayşe Kavak |