SON KURŞUN SON ŞİİR
Saçların savrulur yar geceye kokun düşer
Kirpiğin vurur beni sineme okun düşer. Zulmüne düçâr oldum sensiz geçen her ânın Bîçâre mağlubuyum sonu gelmez hicranın. Efsunlu bir dünyaydı gözlerinde gördüğüm Gülüşüne tutsaktım, ne bakışına kördüğüm. Düşlerim param parça uykularım tarumar. Yerle yeksandır gönül şimdi ne çare umar. Öyle bitkin haldeyim kaybettim dinçliğimi Aynalar haykırıyor yüzüme hiçliğimi Gam çökerken geceye dert düştü güne şimdi, Gözlerin yıldızlarım fecr yüzün güneşimdi. Bırak da göz yaşlarım dilediğince aksın Bırak da her damalası düştüğü yeri yaksın. Bırak varsın bozulsun yüzümün estetiği Ben sana kurbanım yar çekiyorum tetiği. Umudumu düştüğü yerden kaldırmıyorum Yaşamışım ölmüşüm artık aldırmıyorum. Şizofren kâbuslarda donuyor üşüyorum Dipsiz bir uçurumun kalbine düşüyorum. Hiç nedamet duymadım asla pişman değilim Kaderin cilvesi bu sana düşman değilim. Bu şiir son kurşunla kendimi vurduğumdur Gözlerimi kapatıp kalemi kırdığımdır. Tek hece yazmayacak bundan sonra kalemim Sesim duyulmayacak öldürse de elemim. Duymazsın feryadımı bağrıma taş basarım Ne kırılırım sana ne de surat asarım. Dert olmak ister miyim hele kederin asla Benim yüzümden dolma gamla kederle yasla. Ömrümün sonuna dek kalbim senle atacak Sen benim güneşimsin ne sönüp ne batacak. Her emrine âmâde kapında bir köleydim Aşkın lâfı mı olur senin için öleydim. Sesini duymak bile ne büyük bir nimetmiş, Hele gözlerin var ya beni sana ram etmiş. Ayağının altında türap olsam ne gamdı Kirpiğin zincirlerim gözlerin prangamdı. Ben bu aşka gönüllü vurulmuş bir mühürdüm Sensizken esarette sana esirken hürdüm. Anlamını yitirmiş bir cümle gibiyim yar. Öznemde sen yok isen atık ne önemim var. Aklım firar eyledi yükümsüzüm ben artık Sende kaybettim beni hükümsüzüm ben artık. Gözlerinde kurduğum dünyayı yıkıyorum Son kurşun bu son şiir kendime sıkıyorum. O yıldız gözlerine kaşlarını hilâl et Dilerim çok mutlu ol ve hakkını helâl et. Hasan Hüseyin YILMAZ |