0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1217
Okunma
Kalıyoruz kendi sınırlarımızda
adı yok, yüzüstü yatıyor korkularımız
içine bir taş atılmış kuyu gibiyiz
sonu yok, öylece akıyor yalnızlığımız
birden duruluyor ve koyulaşıyor
herkesten uzak, yalnız bize yakın sandığımız
rengarenk kurulan hayallerimiz
Bir kadeh hüzün daha
yeter belki gecelerimize
bir tutam keder daha
azalır belki sabahımıza
Kime dair, neye istinaden
çektiğimiz acılar, gerdiğimiz göğüsler
kanarcasına kimbilir dilimiz
gitmeden son bir kez dönüp bakmak
belki de en iyi işimiz. . .samettaydas 12 şubat 2010 cuma
