GibiyimArtık kıyıya çektim sandalımı Seherde uyuyan sular gibiyim Mazide bıraktım hırçın yanımı Şimdi uzaklara dalar gibiyim Yaşadım aynada gördüm hayali Nakışla gönlüme ördüm hayali Yükledim sırtıma sardım hayali Kendimce sûrumu çalar gibiyim Taşlar yerine oturdu bir bir Serde ne mağrurluk kaldı ne kibir Sanki mecnunla oturduk birebir Kendim saçlarımı yolar gibiyim Söz geçmezdi taş gibiydi bu gönül Ateşler yandı artık kalmadı kül Hazan mevsimi yaşar oldu bu gönül Usulca sararıp solar gibiyim Bahardan yavaşça uzaklaştıkça Şu simsiyah saçlar aklaştıkça Bilinen gerçeğe yaklaştıkça Bastığım dalı baltalar gibiyim Ömer Arslan |