özlemek
sevmek;
nazlı gelinin duvağındaki telli turna. mercan gözlerinden arta kalan nemli bir gülüş ve buse kanatlı bir kelebeğin yanağına konuşu. ben; bir ceylanın içtiği soğuk pınar suyu, garip bir yolcunun dinlenme taşı. gurbet çiçeğinin kızıl hüzünlü gurbeti ve kavruk yazların serin çınar gölgesi, gözü yaşlı çocukların dizindeki yara izi. sen; kardelenlerin kış özlemindeki karbeyazı, çiçeği burnunda anaların evladını sevişi. duygusal bulutların gözyaşındaki bereket ve gün doğumu manzarasının romantizmi. geçmişimin geleceğimin yanık türküsü. ve özlemek; öksüz bir çocuğun ağlamaklı yüreği, dul kalmış taze gelinin tasası. solgun bir gülün yağmur duasındaki masumiyet ve sabrın nihayetindeki bereketli kavuşma. ÇİÇEKSİZ BAHARLARDAN GELDİM CAN ÖZÜM, AÇ YÜREĞİNİ DE BAHARI HİSSEDEYİM GÜL ITIRINDA... şenol macar |