REALİST ÜTOPYAMBak, önünde sonsuzluk uykusu var. Neden ki bu yalnızlık, Niye hep darılırız? Hep mutlu yaşasak ya, Hiç üzülmeden, kırılmadan, gücenmeden… Maksadımız mutlu olmak değil mi? Sevebilmek… En önce sevebilmek değil mi? İnsanları, kalplerini, ruhlarını… Evet, hepsi sende de var. Sende insanların sevebildiği çok şey var. Sende de aynı umutlar, aynı yürek, aynı sevgi… Evet, hepsi sende de var. Hep mutlu yaşasak ya, yaşayabilsek! Biliyorum, bir gün hepimiz seveceğiz, Yalnızlık bizi kıskanana kadar, Kıskançlıklara kadar... |