göç ediyorsun bir yerden bilinmeyen bir memlekete
arkanda nice kendini bırakarak
vaz geçerek biriciğim dediğin köyünden
gözlerini kısarak mor dağlarından
meleyen kuzularından
bin bir afacan çocukluğundan men edilerek




gidiyorsun
bilmiyorsun nereye varacağını
nelerle karşılaşacağını
neden yalnızlaşacağını
nasıl başka şekilde davranacağını
niçin susacağını
konuşmak serbest kılınmışken herkese
Kuran ayeti gibi görülürken dil(in)
masum sözcüklerini
lâl adımlara zorluyor birileri




birileri yaşadığın mekanda soluklamanı
baharı aşkla selamlamanı
nergisleri koklaya koklaya sevmeni
çamura batmanı
arkadaşlarının başını kırmanı
gönlünce eğlenmeni
sebep yokken de sevinmeni istemiyor
istemiyor birileri yirmi dört saat
mavi göğe bakmanı
dicle nehrini akşam sefasında seyretmeni
öyle şiirce
öyle nehirce duygularla




gidiyorsun
dudaklarına suskular dikerek
daha da üzülerek
daha da renksizleşerek
daha da şarkısız kalarak
daha da uzatarak acılarını
ve büyüterek kederlerini yarınlara




göç ediyorsun bir yerden bilinmeyen bir memlekete
ardında temiz düşlerini
kırmızı bilyelerini bırakarak
ve ağlayarak yeni bir hayata
berbat başlamanı
kötü yaşamanı istiyor birileri




sahi birileri ne istiyordu
senden bir şeyler
bir zamanlar ey canım
ey çocuk
ey halkım
ey...