evim evrenim
Evim ya bir kale
Yada bir hapishane Korunaklı, kapıları duvar Gözükmez demir parmaklıkları Dışarıdan bakanlara Söz misali deprem olsa Toprak yarılır koca evren düşer Bir çukura , o kadar ağlarım ki Okyanus gelir ayağıma Umutsuzluktan karanlığa bürünmüşüm Bu saatten sonra güneşe sarılsam bile Üşürüm.... |