Keder sin!...

Sen yokken ben birdim,
Neden hayatıma girdin,
Şimdi iki gezer olmuşum,
Ben de ki, tekliği yitirdin…

Sigaranın has dumanına,
Sen karışmışsın çekerim,
Kokunla özdeşlik yetmez,
Dudak, nikotinini isterim…

Birine gerçek aşık olunca,
“Sevdim “ dersin, hiç yoktan,
İster rol, ister gerçek olsun,
Aşkın vardır, bilinir çok tan...

Kelimeler ağzımdan fırlıyorlar,
Gökyüzünden, denizlere doğru,
Hep aşk için yürüdüm, molasız,
Gamzelerine, dudağına doğru…

Kalbime bıçak saplamama,
Yardım eden tek varlıksın,
İçimdeki Aslanı konuşturup,
Gergef geren, tek kadınsın…

Aşkın havasına kapıldım,
Sonbahar yeli gibi estirdi,
Bir drajelik taze şekermiş,
Damak tadı almadan, bitirdi…

Şimşekler sağanağa işaret,
Sense; “Unutsun beni “dersin,
Acı, vücudu zor terk edermiş,
Başladığı günden beri, kedersin…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
16.02.2013