Rüzgar estikçe sararan yapraklar dökülüyor sen gelmedikçe ben ölüyorum.
Seninle kurduğumuz o hayallerden her gün birisini bu kağıtlara yazıyorum.
Hani ebediyete gitmek istemiştim ya seninle şimdi yaşamak istemiyorum.
Fadime seni o kadar sevmişim ki unutmayı bırak ismini söylemeden yapamıyorum.

Soğuk odalar ortağım olmuş artık beni boğmuyor.
Güneşin doğuşunu batışını neyleyim benim haykırmam bişeyi değiştirmiyor.
Anlaşamadık seninle şimdi seni dileyeceğim ama yıldızlar bile kaymıyor.
Allah’ım çok kez tövbe etmiştim sevmemeye ama anladım ki aşkın önüne geçilmiyor.

Varsın olsun mutlu bir hayatın benim gibi perişan olma.
Ben gelirsem aklına beni sevdiğin gelirse duygulanıp ağlama.
Benim gözümde yalandır gözyaşların napabilirim senin insanlığın buysa.
Bu kadar uzun şiir mi yazılır diyorlar bir satır bile yazmazdım beni de mutlu eden olsa.

Beğenmediğim istemediğim her şey var kaderimde Allah’ım bu nasıl bir kurgu.
Benim yaşıtlarım gelecekleriyle hayal kurar ben neden bulamam yolumu.
Hayat mı beni bu hale getirdi yoksa sen mi en çok düşünüyorum bunu.
Seni nasıl sevdiğimi bir ben bilirim kendime benzetiyorum yanarak biten mumu.

Geceler çöker üstüme yazık bana sahip çıkanım önemseyenim yok.
Hayaller aklıma gelipte üzer beni bu sevdayı unutmanın geride bırakmanın imkanı yok.
Yokuş yukarı gitmez mecalsiz beden son sözlerimi söylesem gitme diyenim yok.
Ölüm zor değil Fadime seni sevmek günah mı sevap mı ikimizde bilmiyok.

Bana bakma günahım çok mahşerde bana cehennem düşer.
O kınalı saçların o yeşil gözlerin var ya beni bilemeyeceğin kadar üzer.
Bir kaderim var hayattan mutluluklarımı süzer.
Dermansız dert olmuyorsa ben ne diye üzülüyorum birisi konuşsun be tak etti canıma yeter.

Lan ben 16 yaşında bir gencim şu halime şu yaşadıklarıma bakın.
Kimse anlamadı beni kimse anlamadı ama ben her yazdığım şiirde her şeye yakındım.
Okuyanlar güzel olduğunu söyler ama ayrılık şiirlerinde gözyaşlarımı bırakırım.
Onu da toprağa verdik be hayalimizde ki çocuk ayazım.

Hatırası var yarası var aşkın kalleş ayrılığın derdi var.
Bedenimin her yerinde duygusallılık ağlatma beni dön gel yar!
Yağsa da beyaz karlar söndüremez içimde ki ateşi ben çürümüş bir gemiyim yavaş yavaş batar.
Sensiz günler geceler geçtikçe elalem ne yapmış bana ne fayda sağlar.

Ben yalnızlığın en dibindeyim hayatın güzel bir yanı yok benim için.
Birkaç kez denedim ama yazmayınca dayanmıyor içim.
Böyle bir hayat şart mıydı be Allah’ım dallarım kırıldı yüküm fazla ezilmekteyim.
O güzel kokunu içime çekince değişirdi her şey şimdi boş beklentilerdeyim.

Kendimi önemsemiyorum artık bana her an her şey olabilir.
Yarının nasıl alacağını hayır mı şer mi getireceğini Allahtan başka kim bilebilir.
Söylesene seni böyle bir hevesle böyle bir yürekle benden başka kim sevebilir.
Dökülüyorsa saçlarım benim için kıyamet tez zamanda gelir.

28/12/2012
19:43 Cuma
Ozan SONAR