AYAZIN VURDU YİNEKarşımda kız kulesi Gözlerimde yanıp sönen İstanbul ateşi Saçlarımda memleketinin yosun kokusu Avuçlarımın içinde Boynu bükülmüş vefa çiçekleri Yürüyorum ıssız sokaklarda gayesiz öylesine Hava soğuk - aldırmıyorum- Yanaklarımı ısıran ayaza Atkısız beresiz korunmasızım Görebilseydim seni sorardım Bilseydin eğer ’ahde vefa’nın anlamını Vurur muydun yine gözlerimden aşkı İncitir miydin sana can diyeni Ah yâr Ne çok vebâl var boynunda -zor senin işin- Nerdesin bilmiyorum Aramıyorum da yokluğunda seni Sadece arada Yüreğimi isimsiz ağrı yokluyor Gittiğin günden beri Sen incinmişlik de Ben silinmişlik koyayım yürek acısının adını Yedi tepeli kente Senin gözlerinle bakmayı deniyorum Say ki sen varsın yanımda bu gece Bir o kadar yakın -aslında - Karşıyaka kadar uzaksın bana Beklentim olmamıştı geleceğe dair Kanatlarım olsaydın ya -o yeterdi bana- Sen gidince düşmeden uçmayı denerdim en azından Ne çok ahımı aldın Hasretin düşünce kirpiklerimin ucuna Sevmiyorum yedi tepeli İstanbul’u Öyle kızgınım yani Soğuk bu şehir karanlık Yalnızlığın üşüyor mu senin de -söyle - Kalem kağıda küsünce İnciniyor mu yüreğin Yaşanmamışlıkların bedeli olmaz - boş ver üzülme- Tüm alacaklarımı sildim Yaşanmış aşk adına Susturdum geçmişten gelen sesleri Arnavut kaldırımlı sokak aralarında bıraktım kırılganlığımı Tozlu izlerini siliyorum ardından Ortaköy’e iniyorum şimdi Masaya son kez hüzün örtüsünü serdim İkimizin adına içiyorum orta şekerli Türk kahvesini Dudak payını bıraktım fincanda Eski günlerin hatrına Hasarlı gemiler geçerken yüreğimin kıyısından Uzak dur gözlerimin denizinden Islanmasın güzel yüzün kıyamam sana Çoktan helâl ettim hakkımı Ayazın vurunca gönül kıblem üşüyor sadece İstanbul oyun oynadın bana Üşümek yoktu hani hesapta DENİZ_DERYA35 (Deniz Derya Giritli) |
Yar bir kent ise sevgiliye, o kentlerin en zorlusu da İstanbul olur.
Nasıl ki fethi zor olmuşsa, elde edilmesi çok büyük fedakarlıklar gerektiriyorsa...
Daha neler neler hissetttirdi dizeleriniz Deniz Hanım.
Tebriklerimle...